Het
ontstaan van het ras
Schapen horen bij Texel sinds mensen heugenis
Tot 1860
waren dit voornamelijk zogenaamde Pijlstaarten, een ongehoornd, sober ras
met goede wol.
Het oprichten van het Texelse Schapenstamboek in Noord-Holland in 1909
bracht meer structuur in de fokkerij, het kruisen stopte, en er werden
raskenmerken vastgesteld. Langzamerhand ontstond daarna het Texelse schaap,
ook wel bekend als de Texelaar, met een groot aanpassingsvermogen en een
goede vleeskwaliteit.
Na 1960 is er
vooral gefokt op de vlees/beenverhouding welke de Texelaar de huidige
wereldfaam heeft bezorgd.
Uitgangspunt
Het uitgangspunt voor de fokkerij van de Texelaar is een schapenfokkerij die
gericht is op de meest economische vleesproductie, met behoud van voldoende
rastypische eigenschappen.
Rasbeschrijving
De Texelaar is een middelzwaar schaap, dat een keer per jaar aflamt.
Volwassen ooien werpen en zogen doorgaans twee lammeren per worp. De eerste
worp kan reeds op eenjarige leeftijd van een ooi plaatsvinden. De Texelaar
heeft een zeer goede slachtkwaliteit.
Een volwassen ram weegt circa 95 kilo en heeft een schofthoogte van circa 70
centimeter Een volwassen ooi weegt circa 75 kilo en heeft een schofthoogte
van circa 68 centimeter. |
